Translate-Μετάφραση

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Άρθρο του Σαλαμίνιου Δήμοσιογράφου κ.Νάννου στην εφημερίδα Saronic Magazine


     Σαλαμίνα : Η… COSCO καιροφυλαχτεί!






Αν και επισήμως διαψεύδεται οι Κινέζοι βολιδοσκοπούν τον ΟΛΠ και για την Κυνοσούρα

Του Σπύρου Νάννου


Κι όμως, η επέκταση του σχεδιασμού της κινεζικής Cosco και προς την Σαλαμίνα, φαίνεται να συζητείται έντονα στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων της εταιρείας με την ηγεσία του ΟΛΠ και το αρμόδιο υπουργείο Οικονομίας. Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.

 
Αν και πρόκειται για τον ιστορικό όρμο της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, για τον οποίο θα περίμενε κανείς ότι η Πολιτεία να είχε άλλα ...ευγενέστερα σχέδια, τα κινεζικά συμφέροντα φαίνεται να είναι μεγάλα και οι εμπορικές ορέξεις δεν προβλέπεται να περιοριστούν στην απέναντι όχθη, δηλαδή στην περιοχή του Περάματος, όπου θα αναπτυχθεί ο περιβόητος Προβλήτας ΙΙΙ.


Θα πει κανείς, ποιος να ενδιαφερθεί τώρα για τη διάσωση και διατήρηση της ιστορικής μας κληρονομιάς, όταν δεκαετίες τώρα η Σαλαμίνα με ευθύνη των περισσότερων κυβερνητικών και δημοτικών αρχών, αλλά και των πολιτών που ψηφίζουν, έχει καταντήσει μια “απέραντη χαβούζα”, ένα “μεγάλο νεκροταφείο πλοίων”, βοσκότοπος και σκουπιδότοπος που έχει αφεθεί στην μοίρα.


Δυστυχώς, αυτή η εικόνα δεν άλλαξε ποτέ και τώρα έρχονται οι Κινέζοι της COSCO να βάλουν ταφόπλακα στα όνειρα όλων των Σαλαμίνιων που με την σειρά τους δεν ενδιαφέρθηκαν για να αναδείξουν την ξεχωριστή ιστορία τους. Όλα στο βωμό του χρήματος...

Σήμερα, όποιος προσπαθήσει να κάνει μια...βόλτα στον τύμβο των Σαλαμινομάχων, που τον θυμούνται μια φορά κάθε χρόνο οι δημοτικές αρχές της Σαλαμίνας και των Αμπελακίων, θα δει εκτός από... πρόβατα, έναν πραγματικό ¨σκουπιδότοπο”, μια “απέραντη χωματερή”. Ενώ κοιτάζοντας από ψηλά θα διαπιστώσει τη θλιβερή εικόνα που αλλάζει άρδην προς το χειρότερο από τις επεκτάσεις ναυπηγοεπισκευαστικών εγκαταστάσεων, χωρίς να υπάρχει καμμιά αντίδραση: “Κουφάρια πλοίων”, “παλιοσίδερα”, ανεξέλεκτες εσκαφρικές εργασίες, βρώμα, δυσωδία...


Να σημειωθεί ιδιαίτερα πως από τον Αρχαίο Τύμβο δεν έχουν απομείνει και πολλά, καθώς κάποιες μπουλντόζες ναυπηγείου πριν από 35 χρόνια περίπου ισοπέδωσαν τον Τύμβο και την γύρω περιοχή και πολλοί αρχαίοι τάφοι πετάχθηκαν στην θάλασσα μαζί με τα οστά Σαλαμινομάχων! Τα αγριόχορτα έχουν κατακλίσει την γύρω περιοχή ενώ κάποιοι από τους τάφους που είχαν ανακαλυφθεί έχουν απομείνει ρημαγμένοι να μας θυμίζουν ότι εκεί κάποτε είχαν θαφθεί άνθρωποι.



Υπάρχει και συνέχεια! Το "μνημείο", που απεικονίζει δυο Έλληνες οπλίτες πάνω στην πρύμνη μιας τριήρεως να προτάσσουν τα όπλα τους ,είναι γεμάτο ακαθαρσίες πουλιών ενώ κάθε χρόνο βρίσκει κανείς ξεραμένα στεφάνια που είχαν κατατεθεί στην μνήμη των Σαλαμινομάχων που στη συνέχεια πετάχθηκαν σε… διπλανό λάκκο. (Α Ι Σ Χ Ο Σ και Ν Τ Ρ Ο Π Η )

Δυστυχώς στην Ελλάδα του σήμερα, στην Ελλάδα της παρακμής και του αφελληνισμού, οι τάφοι και τα οστά των Σαλαμινομάχων έχουν γίνει ένα με τα μπάζα και με την βρώμικη θάλασσα ,και τα υπολείμματα των τριήρεων της ναυμαχίας έχουν θαφθεί πιθανόν για πάντα στον βούρκο του βυθού.

Αυτή δυστυχώς είναι κατάληξη του Τύμβου των ηρώων που πριν 2.490 χρόνια περίπου ,έδωσαν τη ζωή τους για να σωθεί η Ελλάδα και η Ευρώπη από τις ορδές των Βαρβάρων.

Φυσικά, οι συζητήσεις της Cosco με τον ΟΛΠ δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Την ίδια ώρα, ανώτατη πηγή του ΟΛΠ την οποία βολιδοσκόπησε το Saraonic Magazine, διέψευδε το ενδεχόμενο οι Κινέζοι να επεκταθούν και στη Σαλαμίνα, Παρόλα αυτά, έμπειροι παράγοντες της ναυτιλίας επιμένουν ότι “ η Cosco δεν πρόκειται να αφήσει άθικτη και τη Σαλαμίνα, από τη στιγμή που θα ...καταλάβει το Πέραμα”.


Αν λοιπόν επιβεβαιωθούν οι χειρότεροι φόβοι, πλλέον και οι… μνήμες θα «δοθούν» στους Κινέζους της COSCO. Άλλωστε, οι επεκτάσεις της κινέζικης εταιρείας θα είναι μεγάλες και τα φιλέτα πολλά. Αυτή είναι η τραγική κατάσταση. Μάλιστα, αν πληροφορηθούν και την πρόσφατη απόφαση της UNESCO ότι δεν έγινε ποτέ η ναυμαχία της Σαλαμίνας , ο καθείς λοιπόν καταλαβαίνει πως οι αγώνες θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας! Και κάπως έτσι φτάνει το τέλος...

*Το θέμα δημοσιεύθηκε στο "Saronic Magazine" 
  Ο Πρόεδρος και Ιδρυτής του συλλόγου “ΑΙΑΝΤΙΣ” κ.Χρήστος Μαριδάκης και το Δ.Σ. συγχαίρουν δημόσια την πρωτοβουλία του Σαλαμίνιου Δημοσιογράφου κ.Σπύρου Νάννου να προβάλει την σημερινή θλιβερή κατάσταση στην Αρχαία Σαλαμίνα και να βοηθήσει παράλληλα την αναπτυξη,προστασια και ανάδειξη της Ναυμαχίας στην Ελλάδα όπως και το εξωτερικό . Ο σύλλογος ”ΑΙΑΝΤΙΣ” έχει ήδη ενημερώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την ΟΥΝΕΣΚΟ όπως και την Παγκόσμια Οργάνωση Αρχαίων Μνημείων (ICOMOS) και περιμένουμε σύντομα εξελίξεις.



Η αλήθεια είναι όμως ότι η Σαλαμίνα για πρώτη φορά βρίσκεται στα πρόθυρα μιας Ιστορικής , Πολιτιστικής ,Περιβαλλοντικής ,Οικονομικής και Κοινωνικής καταστροφής και όχι μόνο .


Σε αυτόν τον αγώνα λοιπόν δεν περισσεύει κανείς και όλοι μας θα πρέπει να στρατευθούμε και να δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε για να διασώσουμε την Ιστορία που κληρονομήσαμε πριν σχεδόν 2.500 χρόνια . Ως Έλληνες και απόγονοι των Σαλαμινομαχων είμαστε υποχρεωμένοι να προστατέψουμε και να διαφυλάξουμε ότι πιο ιερό έχουμε για την Σαλαμίνα μας ,την Ελλάδα και για ολόκληρο τον κόσμο.


κ.Σπύρο Νάννο τα θερμά μας συγχαρητήρια και μακάρι οι ενέργειες σας να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση.



Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ.


                        ΤΥΜΒΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΜΑΧΩΝ
          Η ιστορία στο ... βούρκο του κέρδους



http://egialos.blogspot.com/

Οταν οι Ελληνες στην επανάσταση του 1821 πολιορκούσαν τους ταμπουρωμένους στην Ακρόπολη Τούρκους, μόλις πληροφορήθηκαν ότι οι εχθροί τους σκοπεύουν να πάρουν το μολύβι από τις κολόνες για να το κάνουν βόλια, τους έστειλαν εκείνοι τα βόλια για να σωθεί ο Παρθενώνας. Το Δεκέμβρη του 1944, οι Αγγλοι μαζί με τους συνεργάτες των κατακτητών είχαν οχυρωθεί στον Παρθενώνα και κτυπούσαν τον ΕΛΑΣ. Οι ΕΛΑΣίτες δεν έριξαν εκεί ούτε μία σφαίρα για να μην καταστραφεί το μνημείο.
Σήμερα, το ελληνικό κράτος συζητά με εφοπλιστή την τιμή του τύμβου των Σαλαμινομάχων!!!!!!.Οταν κάποιος θελήσει να ανέβει στον τύμβο των Σαλαμινομάχων, με έκπληξη θα δει ότι υπάρχουν πινακίδες που απαγορεύουν την είσοδο στην ιδιοκτησία της ναυπηγικής εταιρίας "ΑΡΚΑΔΙΑ". Μικρή, αλλά σημαντική λεπτομέρεια: Ιδιοκτήτες της εταιρίας είναι οι Αφοί Διαμαντή, στενοί συγγενείς του Αχιλλέα Καραμανλή. Το πώς περιήλθε στην ιδιοκτησία των Αφών Διαμαντή ο τύμβος των Σαλαμινομάχων, σίγουρα είναι ένα ερώτημα, που η απάντησή του θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.


Το χρονικό της ντροπής:



Η περιοχή της Κυνοσούρας στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας που βρίσκεται ο Τύμβος είχε εντοπιστεί σαν αρχαιολογικός χώρος από τον περασμένο αιώνα. Χαρακτηρίστηκε δε σαν τέτοιος από το υπουργείο Πολιτισμού το 1965. Εξι χρόνια μετά το 1971, δηλαδή επί χούντας, η εταιρία "ΑΡΚΑΔΙΑ" εμφανίζεται σαν ιδιοκτήτης της βόρειας πλευράς της χερσονήσου. Τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου, το υπουργείο Πολιτισμού, με την 22905/11 απόφασή του, δίνει άδεια "ιδρύσεως μηχανουργείου προχείρου κατασκευής, ώστε να καθίσταται ευχερώς η ανά πάσαν στιγμήν μετατόπισή της υπό του ιδιοκτήτου κλπ.", όπως αναφέρεται στο σχετικό έγγραφο. Η βεβήλωση του χώρου έχει αρχίσει. Συνένοχοι, οι Αφοί Διαμαντή και το χουντικό κράτος.



Το 1974, η όρεξη των βέβηλων έχει ανοίξει. Ζητούν άδεια ίδρυσης ναυπηγείων. Η αίτηση απορρίπτεται μεν, αλλά οι Αφοί Διαμαντή αδιαφορούν. Ποιος, άλλωστε, θα τολμούσε να κινήσει νομικές διαδικασίες σε στενούς συγγενείς του αδελφού του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή; Ετσι, το 1975 προχωρούν σε επέκταση των εγκαταστάσεων, πραγματοποιώντας εκσκαφικές και ισοπεδωτικές εργασίες, καταστρέφοντας το ανατολικό τμήμα του Τύμβου, ανοίγοντας σκάμμα περίπου 15 μέτρων βάθους.

Το 1977 χορηγείται από το υπουργείο Πολιτισμού και τυπικά η άδεια εγκαταστάσεως ναυπηγείου. Παρά το ότι υπήρχε ο όρος ότι θα εξαιρεθεί της εκμεταλλεύσεως και θα παραμείνει ελεύθερος ο χώρος του Τύμβου, η εταιρία χρησιμοποιεί το χώρο για ρίψη απορριμμάτων. Δίπλα στους ανοιχτούς τάφους των Σαλαμινομάχων, συσσωρεύονται εξαρτήματα πλοίων, παλιά μηχανήματα, βάρκες και λαμαρίνες καθώς και φορτία από κάρβουνο.

Μόλις το 1986, κάτω από την πίεση των κατοίκων της περιοχής, το υπουργείο Πολιτισμού αποφασίζει να κηρύξει τη διαδικασία απαλλοτρίωσης 5.531 τετραγωνικών μέτρων του χώρου. Είχε προηγηθεί το 1981 η απόπειρα της εταιρίας να ιδρύσει εκεί και σταθμό διαμετακομίσεως άνθρακα και ανέγερσης εργοστασίου ψυγείου. Το 1991, η Αρχαιολογική Υπηρεσία προτείνει την απαλλοτρίωση όλης της έκτασης του ναυπηγείου. Το 1993 εγκρίνεται τελικά από το υπουργείο η απαλλοτρίωση 24.117 τετραγωνικών μέτρων και κινεί τις διαδικασίες.


Στη διατίμηση ο Τύμβος



Από το σημείο αυτό, αρχίζει νέο επεισόδιο στο χρονικό της ντροπής. Ο Τύμβος μπαίνει σε διαδικασία διατίμησης. Κατ' αρχήν η εταιρία "ΑΡΚΑΔΙΑ" πετυχαίνει ακύρωση της απαλλοτρίωσης, διότι την κίνησε το υπουργείο, ενώ ο χώρος βρίσκεται εντός λιμενικής ζώνης που είναι αρμοδιότητα του ΟΛΠ. Ο ΟΛΠ ξεκινά την απαλλοτρίωση από την αρχή. Η Εφορία ορίζει για τον Τύμβο τιμή μονάδος 7.500 δρχ. που σημαίνει ότι τα 24.117 τετραγωνικά μέτρα αξίζουν περίπου 180 εκατομμύρια. Τίμημα, που ο ΟΛΠ δέχεται να καταβάλει στους ... ιδιοκτήτες του Τύμβου. Οι ίδιοι ζητούν 9,5 δισ. Το δικαστήριο ορίζει τιμή μονάδος 35.000, δηλαδή συνολικό πόσο περίπου 850 εκατομμύρια. Ποσό, που ο ΟΛΠ θεωρεί υπερβολικό. Στις 30 Σεπτέμβρη, οι Αφοί Διαμαντή εφεσιβάλλουν τη δικαστική απόφαση, ζητώντας τον καθορισμό της τιμής μονάδας στις 250.000. "Συμβιβάζονται", δηλαδή, με 6 δισ. Παράλληλα, έχουν προσβάλει την ίδια την απαλλοτρίωση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, υποστηρίζοντας ότι ο Τύμβος δεν είναι στην περιοχή αυτή.

Πρόκειται για εξοργιστική και σχιζοφρενική κατάσταση. Κάποιοι ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες παρουσιάζονται ξαφνικά σαν ιδιοκτήτες αρχαιολογικού μνημείου ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας. Από την... "ιδιοκτησία" αυτή, θέλουν να βγάλουν το μέγιστο δυνατό κέρδος και το κράτος συζητά μαζί τους τις απαιτήσεις τους. Παράλληλα, αμφισβητούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, χωρίς να μπαίνουν καν στον κόπο να εξηγήσουν το οξύμωρο, αν πράγματι αληθεύουν οι ισχυρισμοί τους, γιατί ζητούν τέτοια τιμή για τη συγκεκριμένη έκταση. Θα μπορούσε να ήταν θέατρο του παραλόγου. Δυστυχώς όμως, είναι η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Το κράτος στην υπηρεσία των απαιτήσεων του κεφαλαίου, ανεξάρτητα του πόσο παράλογες είναι αυτές.


Αρχαία στο βούρκο

Μπορεί η περίπτωση του χώρου του Τύμβου να είναι η πλέον χαρακτηριστική ασέβειας ιστορικού μνημείου, που δεν είναι απλά ελληνική, αλλά παγκόσμια κληρονομιά. Δεν είναι, όμως, η μοναδική. Ο ίδιος ο χώρος όπου έγινε η μεγαλύτερη ναυμαχία της αρχαιότητας είναι απαράδεκτα υποβαθμισμένος. Στο ιστορικό στενό, ο ΟΛΠ έχει επιτρέψει την εγκατάσταση και άλλων μονάδων καθαρισμού πλοίων, αμμοβολών κλπ. που βαρύνουν το περιβάλλον. Ο επισκέπτης με έκπληξη διαπιστώνει την ύπαρξη μισοβουλιαγμένων φορτηγίδων, πάνω ακριβώς από τις βουλιαγμένες τριήρεις της ναυμαχίας. Στην ακτή, πέραν όλων των άλλων, έχουν αποθηκευτεί τα εκρηκτικά που χρησιμοποιεί ο ΟΛΠ. Τα αποτελέσματα ενός ατυχήματος είναι προφανή. Το ΥΠΕΧΩΔΕ, από τη μεριά του, χαρακτηρίζει όλη την περιοχή του όρμου "Βιομηχανική Ζώνη".

Σε μικρή απόσταση από τον Τύμβο, είναι το λιμάνι της αρχαίας Σαλαμίνας. Ο προβλήτας του λιμανιού είναι σκεπασμένος από ακαθαρσίες των διπλανών επισκευαστικών μονάδων. Η περιοχή του αρχαίου λιμανιού δίνει την εικόνα βούρκου.

Σε πλήρη εγκατάλειψη είναι και τα αρχαιολογικά ευρήματα στην αρχαία πόλη. Ενα μικρό μόνο τμήμα έχει περιφραχτεί και φυλάσσεται από τους ίδιους του κατοίκους. Λίγα μέτρα πιο πάνω, άλλα ευρήματα έχουν αφεθεί στην τύχη τους και οι ανασκαφές έχουν σταματήσει.

Είναι βέβαιο ότι όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα εγκληματικής έστω αδιαφορίας. Το γιατί συμβαίνουν, το εξηγούν οι παρακάτω στίχοι που ο Κ. Παλαμάς έγραψε στο "Δωδεκάλογο του Γύφτου" ένα αιώνα πριν:
"Οι Αθάνατοι κ' οι Ωραίοι θα βοηθήσετε
των Εθνών τη στράτα,
σαν τ' αστέρι πο 'χει χρόνια,
χρόνια και καιρούς σβηστεί
μα ορφανό το φως του ακόμα περπατάει
μέσ' στ' απέραντα κι αχνοφωτάει
τον ακούραστο νυχτοταξιδευτή".

Στο σκοτάδι που προσπαθεί να επιβάλει η "νέα τάξη πραγμάτων", ένα τέτοιο φως πρέπει να σβήσει. Το θέμα είναι, αν θα το επιτρέψουμε.

Γιάννης ΚΩΣΤΑΚΗΣ

http://www.causes.com/causes/454958?m=9e4cc0c7&recruiter_id=144041841

"The Battle of Salamis" Barry Strauss

 " Το 480 π.Χ. στη Σαλαμίνα δύο μεγάλοι πολιτισμοί έρχονται αντιμέτωποι: της Ελλάδας και της Περσίας. Και στους δύο κυριαρχούσε η φιλοδοξία, και οι δύο ήταν στρατιωτικά ανεπτυγμένοι. Αν καταστρεφόταν ο περσικός στόλος, η Αθήνα θα μπορούσε να κατακτήσει τη δύναμη και τον πλούτο για να δημιουργήσει ένα χρυσό αιώνα. Αν αποτύχαινε, η κλασική Ελλάδα θα έχανε τη λάμψη, τον πολιτισμό και τους θεσμούς οι οποίοι θα αποτελούσαν την ιστορία του μετέπειτα κόσμου.


Η εποποιία της Σαλαμίνας προσφέρει μια δραματική γνώση των πολεμικών τεχνών, της ευφυΐας, της στρατηγικής, των τεχνασμάτων και των αντι-τεχνασμάτων.

Η ριζικά νέα ερμηνεία του Μπάρι Στράους ξεδιπλώνεται μέσα από τις ατομικές ιστορίες δώδεκα εκπληκτικών χαρακτήρων: από τον ίδιο τον Ξέρξη και τη βασίλισσα Αρτεμισία ―μία από τις ελάχιστες γυναίκες-καπετάνισσες της Ιστορίας― μέχρι τον Αθηναίο ναύαρχο Θεμιστοκλή και τον Ερμότιμο, τον ευνούχο.

Στο βιβλίο "Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας" παρουσιάζονται τα κρίσιμα γεγονότα ενός μηνός του 480 π.Χ., όταν ο αρχαίος κόσμος έτρεμε τις συνέπειες από τη μεγαλύτερη εισβολή από στεριά και θάλασσα που είχε δοκιμάσει ως τότε, μετά την οποία τίποτε δε θα ήταν όπως πριν.


Barry Strauss, Professor of History and Classics at Cornell, has published the new standard work on the naval battle between the Greeks and Persians in the Straits of Salamis in 480 B.C. Strauss is modest about his achievement, saying, "So much has been written about the battle of Salamis, and it is of such high quality, that one approaches the scholarly literature with respect, gratitude, and humility." Yet the only book-length account he mentions is a French work published in 1915. It was high time for a new in-depth study of Salamis, and this book admirably fills the bill.
Strauss uses individuals--some famous like Themistocles and Herodotus and some lesser known like Queen Artemisia of Halicarnassus and the Persian eunuch slave Hermontimus--to tell the story. These players add the human interest that turns a simple narrative into a great and engaging tale. The result is a manuscript based on the solid scholarship of good history with the readability of a good novel. One can almost smell the stench below decks as the rowers silently pull their oars, and the terror on a sinking ship is palpable (especially if it was Persian and the crew could not swim).
Strauss tells the story of Salamis in all its political and military complexity. There are, of course, no new sources or recently discovered manuscripts to consult, although modern archaeology and data from trials of the replica trireme Olympias do inform the discourse. Instead of new material, Strauss presents a fresh and comprehensive interpretation. He treats Salamis not simply as a naval battle, but as a significant political-military event. He describes the inner workings of the Persian court where fear of and toadying to the king predominated and how that affected the campaign against Greece. Strauss contrasts that approach with the rough and tumble politics of ancient Greek city-states and the delicate workings of the improbable alliance they cobbled together to protect their freedom. Strauss portrays Themistocles as the political and military genius who authored the Athenian and thus the Greek strategy; however, he also paints the famous Greek statesman as the scheming, conniving, manipulative, and perhaps treasonous politician he was. That there was no direct counterpart of Themistocles in the Persian court perhaps helps explain the eventual Greek victory.

Barry Strauss is one of the best ancient naval historians alive, and in The Battle of Salamis he combines his classical expertise with his natural gifts as a storyteller to make the inexplicable Greek victory not just explicable -- but captivating as well. The ensuing drama is as riveting as it is historically accurate.

Victor Davis Hanson
Senior Fellow, the Hoover Institute, author of Carnage and Culture. Landmark Battles in the Rise of Western Power

Barry Strauss is the Patrick O'Brian of the Persian-Greek war that set the course of western history. He builds a cast-of-thousands classical drama as exciting as any modern epic on a base of astounding detail.

Dava Sobel
author of Longitude and Galileo's Daughter

Led by a shrewd and bold commander, the sailors of the world's first democracy -- badly outnumbered, their capital destroyed -- drew strength from their freedom and crushed the forces of the massive Persian Empire to save the dawning of Western Civilization. Superbly told, and as dramatic as history gets.

R. James Woolsey
Vice President, Booz Allen Hamilton,
and former Director of Central Intelligence

A ripping yarn of a world at the brink of annihilation and of the heroes (and fools) who brought it back from the edge. Strauss's deep scholarship and clear prose bring the men and the era alive. We can see the ships and smell the action, but more importantly, we understand what it meant -- for the Greeks then and for all of us now. This is the indispensable work on Salamis.

Steven Pressfield
author of Gates of Fire : An Epic Novel of the Battle of Thermopylae

Translations : "The Battle of Salamis"


UK edition ,  Brazilian (Portugese), Italian, Spanish, Greek, Korean -  Seoul

                                                                                                                                                                       


                                                                                         
                                                                                                                               
Μπάρι Στράους, καθηγητής Ιστορίας και Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, είναι συγγραφέας οχτώ βιβλίων με θέματα που κυμαίνονται από τον πόλεμο ως την πολιτική και τον αθλητισμό. Συχνά καλείται να δώσει συνεντεύξεις σε ιστορικά προγράμματα. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε εφημερίδες και έχει συνεργαστεί με το BBC. Για το διδακτικό του έργο έχει τιμηθεί από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ.